پوشش تلویزیونی فرایند رسیدگی در دادگاه‌های کیفری

علنی‌بودن دادرسی که جزء اصول مهم و اساسی دادرسی است، مستلزم حضور آزادانه اشخاص در فرایند رسیدگی دادگاه‌ها است. انتشار جریان رسیدگی و آگاهی‌رسانی عمومی نسبت به آن نیز یکی از ملزومات علنی‌بودن دادرسی به حساب می‌آید. اما در کنار این موضوع در دهه‌های اخیر با رشد رسانه‌های جمعی، موضوع پوشش تلویزیونی فرایند رسیدگی در دادگاه‌های کیفری نیز مطرح شده است. مقاله حاضر سعی کرده است ضمن پرداختن به ادله موافق و مخالف بحث، موضع قانونگذار ایران را نیز در این ارتباط مورد بررسی قرار دهد. به نظر می‌رسد پوشش تلویزیونی فرایند رسیدگی بتواند حداقل در برخی موارد که ارتکاب جرم، طرح عمومی فراوان یافته و نگرانی‌های عمومی زیادی پدید آورده است، شکاف بین افکار عمومی و نظام عدالت کیفری را پر کرده و در خدمت تأمین اعتماد عمومی نسبت به عملکرد دستگاه عدالت قرار گیرد. از سوی دیگر باید توجه داشت که پوشش تلویزیونی بیش از حدِ فرایند رسیدگی دادگاه‌های کیفری می‌تواند از اهمیت محاکمات برای عامه مردم کاسته، تا حدی که ممکن است به فرایند رسیدگی و پخش آن از رسانه‌ها به مثابه نوعی سرگرمی و نه ابزاری در جهت اطلاع‌رسانی توجه شود.